تو به فرداها، به روشنی بیندیش...

گاهی یهو کنترل همه چی از دست آدم خارج میشه! مثل همین هفته ای که گذشت...

ماه پیش تعداد روزهای قرمز تقویمم به 20 رسید. دکتر گفت چیزی نیست و فقط یه سونو برام نوشت که نرفتم! رسید به این ماه و دوباره همون داستان... یکشنبه تا رسیدم اصفهان رفتم پیش استاد خواهر حبه. دو تا احتمال داد که یکیش واقعا منو ترسوند... واقعا وقت جراحی و مصیبتاش نبود الان... خلاصه اونم برام سونو و یکسری آزمایش نوشت و دیگه نتونستم از چنگ حبه فرار کنم... این بود که کل هفته پیش درگیر این قضیه بودم تا همین دیشب... از اون طرف حمله غول میگرن و سرماخوردگی خر رو هم اضافه کنید... و از همه باحال تر اومدن سه تا از دایی های حبه با خانوادشون از جنوب و یه مهمون که اولین بار بود می دیدمشون... تازه یه روز بعد از ظهر هم خیلی شیک و بی مقدمه یکی از دندونام زرتی شکست!!!! یعنی دیگه کلا جای سالمی نداشتماااااا... فقط می خندیدم به وضعیت زپلشک و زن و مهمان عزیز و اینا...

بعد یه گرهی هم افتاده توی این پایان نامه کوفتیم... فکر کن تو مطب دکتر مقاله هام دستم بود و می خوندم ببینم چه مرگشه این نموداره... خونه اصلا نه وقت می کردم نه جون داشتم... اونجا مجبور بودم بشینم دیگه حداقل یه کار مفیدی هم می گفتم بکنم؛ یه روز 2 ساعت و نیم منتظر دکتر بودم!:| 

الان یه مقداری بهترم... اما از فردا با حبه میریم تهران... اصلا نمی دونم کی برمی گردیم... گفتم بگم نگرانم نشین. احتمال زیاد نتونم بیام نه بخونمتون و نه بنویسم. امیدوارم با خبرهای خوبی برگردم...